La Baie de Somme en het huisje in Romaine, Frankrijk

Een aantal vrienden en bekenden hebben mij, mede naar aanleiding van mijn foto's en tekeningen van de krijtrotsen en de villa in het plaatsje Ault (Fr.),  gevraagd waar toch het huisje in Frankrijk staat waar ik regelmatig verblijf.

Ook wilden ze weten hoe het huisje er uit ziet.

Om die vragen te beantwoorden laat ik u een (toeristisch) kaartfragment van Frankrijk NW zien, de regio die deel uit maakt van de provincie Picardie.

Het fragment laat de omgeving van La Baie de Somme zien met de daaraan gelegen leuke, toeristische en vissersplaatsen Le Croty en Saint Valery sur Mer.

Rechtsboven op de kaart ziet u, met een zwarte stip aangegeven, het plaatsje Romaine.

In die regio staat het huisje waar wij regelmatig verblijven.

Linksonder op de kaart ziet u de kustplaats Ault (-Ornival) met zijn prachtige krijtrotsen.

Recent liet ik u de foto's zien van de met neerstorten bedreigde villa -de villa die inmiddels is gesloopt-  en mijn impressie van de kust van Ault met zijn imposante krijtrotsen.

Dit is mijn tekening uit 2007 van het oude en traditionele huisje (19e eeuw) in het plaatsje Romaine.

Romaine maakt deel uit van de gemeente Ponthoile.

Sloop in Arnhem, tekening blootgelegde zijgevel

In de binnenstad van Arnhem, op de hoek van de Koningstraat, werden recent een aantal (hoek-) panden  gesloopt. Het slopen van oude stadsbebouwing, wat je daarna van de geschiedenis van de stad via de bodem krijgt te zien, het hele proces naar en de komst van nieuwe stadsbebouwing, in dit geval een appartementengebouw met winkels op de begane grond, boeit mij enorm. Je krijgt een extra, verfrissende kijk op zo'n  stad.

In een bepaalde fase van dat bouwproces maakte ik bovenstaande foto.

De foto geeft in het kort zowel het oude (zie de blootgelegde zijgevel) als de komst van het nieuwe (zie de bouwactiviteiten op de voorgrond). Maar mijn belangstelling ging vooral uit naar de blootgelegde zijgevel. Deze gevel is van het pand van de, vooral bij Arnhemmers bekende, muziekhandel Bergman.

Daar kocht ik vaak mijn platen en CD's en jaren geleden de oude Gibson Les Paul Custom (1978) van de vermaarde Nederlandse jazzgitarist Wim Overgouw (van het Trio Rita Reis en Pim Jacobs). Jazzliefhebbers, met name de wat ouderen onder hen, herinneren zich deze fantastische en zeer bescheiden gitarist nog wel. Maar terug naar de foto en dit blog.

De zijgevel van deze muziekhandel Bergman boeide mij zo dat ik besloot om er een tekening van te maken. Ik gebruikte hiervoor donkerbruine Faber-Castell pennen (Indische inkt) met verschillende pendikten.

De achtergrond bewerkte ik met een zwarte viltstift.

Hieronder ziet u het resultaat.  

de boom, het verhaal bij een tekening

In de jaren 80, alweer de vorige eeuw realiseer ik mij ineens, keek ik vaak naar bomen. Naar de boomsoorten, hun boomstructuur en andere details. Kort gezegd naar die details die voor een amateur tekenaar als ik interessant zijn om naar te kijken. In de loop van de jaren daarna tekende ik veel bomen, zowel solitaire als groepen bomen. Vooral hun structuur blijft een altijd aanwezige inspiratiebron.

Bij een van mijn zwerftochten door het dorp waar ik destijds woonde, keek ik regelmatig naar een fraaie boom. Die stond aan de haven van Dieren, een uniek onderdeel van het fraaie oude dorpsdeel aan de IJssel. Daar waar het bij velen bekende veerpontje van Dieren naar Olburgen heen en weer vaart.

Kort daarvoor vertelde een bevriende Dierenaar mij, hij was boomdeskundige, dat de omvang van het wortelgestel van een boom erg belangrijk is, zo niet het belangrijkste voor een boom om gezond te kunnen overleven. De meeste mensen kijken alleen naar het takken- en bladerstelsel van een boom, namelijk datgene van een boom dat zich boven het maaiveld bevindt.

Mijn vriend vertelde, ter illustratie van zijn stelling, dat er bij een verbreding van een weg of van een voetpad soms grote delen van het wortelgestel worden afgesneden. Aanvankelijk is er niets te zien van het effect van die ingreep, men ziet daar immers nog niets van. Maar na een tijdje, dat kan een aantal jaren duren, zal de boom langzaam afsterven. Men veronderstelt dan dat de boom ziek is en dat er geen kans van overleven van de boom is. Op het omzagen kan men dan wachten, naar de oorzaak van het verval van de boom kijkt men niet.

Dat boeiende gesprek inspireerde mij bij het maken van een tekening van deze boom.

Niet alleen zijn boomstructuur boven het maaiveld maar ook de belangrijke structuur en omvang van het daar onder gelegen wortelgestel wilde ik in beeld brengen.

Ter leering ende vermaack.

"Spookhuis" Ault, Frankrijk, afgebroken

Op deze foto zie je de betreffende villa nog staan, rechts bovenaan

Mijn vorige blog ging over de grote villa in Ault (Fr.) die op de rand van een geleidelijk afbrokkelende krijtrots stond te balanceren. Naar aanleiding van mijn blog kreeg ik een mailtje van onze vriendin, haar in wiens huisje wij min of meer regelmatig verblijven, waarin zij vertelde dat de villa inmiddels (in 2009) is gesloopt. Het gevaar van naar beneden storten was te groot geworden. Mooi dat ik er bijtijds een aardige foto van heb gemaakt, toch?

Nogmaals de betreffende villa, nu vanuit een andere positie......

Een villa op de krijtrots in Ault Frankrijk, hoelang nog?

In 2007 verbleef ik tijdens een korte vacantie in het noord-westen van Frankrijk, in het piepklein dorpje Romaine. Dit dorpje ligt de provincie Picardie, noordelijk van de delta van de rivier de Somme.

Vanuit onze thuishaven bezochten we de toeristische visserplaatsen zoals Le Crotoy en St. Valerie Sur Mer. In meer zuidelijke richting ligt het plaatsje Ault. Met prachtige en imposante krijtrotsen, tussen de bad- en visserplaatsen Cayeux-Sur-Mer en Le Treport. De rotsen van Ault zijn soms wel 80 a 100 meter hoog, erg leuk voor mensen zoals ik die een klein beetje hoogtevrees hebben.

Die vrees werd bij ons bezoek aan Ault verder versterkt door de wetenschap, wat zeg ik, de zekerheid  dat deze krijtrotsen jaarlijks met centimeters en soms meer afbrokkelen. Aan de voet van die rotsen, op het strand, zie je het bewijs er van in de vorm van de soms zeer grote brokstukken.

Waar ik destijds vooral door werd geboeid was een monumentale villa die boven op de krijtrots stond, haast wachtend op haar onvermijdelijke noodlot, haar val in de diepte. De eigenaren/bewoners hadden de villa reeds verlaten hetgeen mijn fantasie verder prikkelde. Langs het strand wandelende keek ik huiverend omhoog, ik was haast geneigd om op dat dramatische gebeuren te wachten.

Natuurlijk gebeurde dat niet, niemand in die plaats weet immers wanneer die villa naar beneden stort . Hoewel, het valt misschien te berekenen aan de hand van de te verwachten jaarlijkse afbrokkeling van de krijtrotsen.

Ik besloot toen om er maar een foto van te maken. Het resultaat ziet u hieronder, kijk en huiver!

Om u daarnaast een eigen beeld te geven van de indrukwekkende kust van Ault laat ik u mijn min of meer gestyleerde pentekening zien.

Groet, Blogpieper.